Materia promieniuje – wg. Einsteina
Zgodnie ze wzorem E=mc^2 każda masa m jest materią z którą związana jest energia E.
Dalsze prace nad promieniowaniem oraz materią rozwijały mechanikę falową, kwantowa oraz szereg innych teorii. Wynika z nich jedno:
Każdy materiał i materia mają indywidualne, ściśle określone, charakteryzujące je fale promieniowania, którą określa częstotliwość drgań. Każda istota żyjąca również emituje indywidualną falę o określonej częstotliwości.
Radiesteci działają zaś na zasadzie dostosowania się do danej częstotliwości fali (nastawiają się na selektywny odbiór) jakiej szukają, używając przy tym przyrządów pomiarowych jak i swojego ciała.
Radiestezja jest krytykowana przez środowisko naukowe ze względu na brak powtarzalności prób wynikających z faktu, że nie każdy ma zdolność do odczuwania i dostrajania się do różnego rodzaju promieniowań.
Promieniowanie geopatyczne i geobiologiczne
1) Promieniowanie cieków wodnych
Obszary nad ciekami, żyłami wodnymi są najlepiej poznane bowiem wykazują szereg odmiennych cech energetycznych i fizycznych niż w strefie poza nimi.
Promieniowanie żyły wodnej / cieku wodnego ma < 1500 [jednostek Bowisa]. Skrzyżowania zaś cieków < 1000 [jednostek Bowisa].
Związane są z:
- falami eletromagnetycznymi – od dynamiki i wielkości wód podziemnych, ruchem wody jak i ruchem cząstek w niej zawartych; wpływ zatem będzie mieć tarcie wody, składu chemicznego wody, zawartości domieszek mineralnych.
- falami akustycznymi – badania potwierdziły bardzo wysoką intensywność energii akustycznej w zakresie infradźwięków. Mają one wpływ na destrukcyjny charakter na materię ożywioną jak i nieożywioną znajdującą się nad ciekami wodnymi.
2) Promieniowanie uskoków tektonicznych
Ze względu na liczne podobieństwo do promieniowania cieków wodnych jest często mylone i błędnie wskazywane przed radiestetów np. wykopu studni w miejscu gdzie jej nie ma.
3) Siatka geobiologiczna – (zwana też siatką szwajcarska, globalną)
Informacje na temat siatki geobiologicznej zostały podane w 1975 roku na Międzynarodowym Sympozjum Kompatybilności Eletromagnetycznej w Szwajcarii.
Siatka występuje w postaci ścian promieniowania o szerokości pasm ok. 21cm. Pasma te usytuowane są w kierunkach północ-południe oraz wschód-zachód, stąd też bardzo pomocne jest użycie kompasu podczas pomiarów. Samej siatki nie da się uniknąć na co dzień ponieważ występuje ona często i gęsto, szczególnie zaleca się omijanie jej skrzyżowań.
Skrzyżowanie siatki szwajcarskiej czy diagonalnej ma ok. 1800-2000 [jednostek Bowisa].
Promieniowanie kosmiczne – wg. R. Hessega
Laureat Nagrody Nobla w 1902 roku odkrył występowanie promieniowania kosmicznego emitowanego przez gwiazdy i planety. Austriacki fizyk nazwał je wówczas promieniowaniem ultra gamma. Ciekawostką jest fakt, że promieniowanie to bez problemu przenika nawet na 25metrów!! grube zapory ołowiane. Stwierdzono również ich występowanie na głębokości ok.1000metrów pod ziemią.
Źródło: Radiestezja stosowana, prof.dr.hab.inż Zbigniew Króliki, wyd.Ravi 2003.